Rozdział 13

Przekręciłam się na bok, ale jedyne co poczułam to materac. Otworzyłam oczy, ale Nialla nie było w pokoju. Przestraszyłam się, że może uraziłam go tym co wczoraj powiedziałam. Zeszłam na dół, a w jadalni zastałam całą rodzinę Horanów jedzących śniadanie. Maura i Greg przywitali się ze mną, a Niall lekko pocałował mnie w usta. ‘Good morning’ Wyszeptał mi do ucha. Od razu mi się humor poprawił. Usiadłam do stołu i również zabrałam się za jedzenie śniadania. Po posiłku poszłam się ogarnąć. Wyjęłam kolejną koszulkę Nialla, wzięłam swoje krótkie spodenki, które kiedyś tu zostawiłam. Nie wiem jakim cudem, ale na dzisiaj się przydadzą. Poszłam do łazienki. Umyłam się i ułożyłam włosy. Ubrałam się i wróciłam do pokoju. Chłopak już czekał na mnie siedząc na łóżku. Na mój widok uśmiechnął się. Wyglądał jakby wczorajsza ‘rozmowa’ nigdy się nie wydarzyła.

- Co chcesz dzisiaj robić? – Z uśmiechem na ustach podszedł do mnie i złapał mnie za biodra tym samym przyciągając mnie do siebie.

-Najpierw chyba powinnam wrócić do domu – Uśmiechnęłam się lekko.

- A potem?

- Nie mam pojęcia. Wierzę, że ty coś wymyślisz.

- Ok. To wychodzimy?

- Już?

- Mhm – Jego usta jakimś cudem już były na moich i lekko je całowały.

Wyszliśmy z domu. Do mnie nie było aż tak daleko. Kilka minut. Idąc zdjęłam Niallowi snapbacka, czochrając mu przy tym włosy. Ubrałam jego czapkę i śmiejąc się weszliśmy do domu. Mama była z moją siostrą w dużym pokoju. Chyba coś rysowały. Nie wiem, nie interesuje mnie to za bardzo.

- Przyszłam powiedzieć, że dzisiaj mnie też w domu nie będzie – Mama odwróciła się w moją stronę.

- Ja rozumiem, że możesz nie chcieć przesiadywać w swoim domu, ale to nie znaczy, że nie możesz przyjść tu po własne ubrania. Niall, nie masz nic przeciwko, że ona nosi twoje rzeczy?

- Nie, mi się to podoba – Niall przyciągnął mnie bliżej siebie.

- Mhm – Mama nie była zadowolona, ale to moja sprawa co na sobie noszę. – A gdzie dzisiaj idziecie?

- Jeszcze nie wiemy.

- A wrócisz na noc?

- Nie wiem, może – Odpowiedziałam, śmiejąc się.

- To wychodzimy. Do zobaczenia.

Po wyjściu z domu byłam zdana tylko na Nialla. Nie miałam pojęcia co kombinuje. Po kilkunastu minutach zaszliśmy na boisko, na którym biegało już kilkoro chłopaków. Objechałam całe to miejsce wzrokiem, aż na trybunach zauważyłam Kate. Nie spodziewałam się jej tutaj ale chyba przyszła ze swoim chłopakiem Alekiem.

Podbiegłam do niej. Dawno się nie widziałyśmy i musiałyśmy nadrobić stracony czas. Rozmawiałyśmy przez około pół godziny, po której przyszło więcej dziewczyn. Postanowiliśmy zagrać mecz chłopaki na dziewczyny. Po pierwszych dziesięciu minutach czułam się jak dziecko biegające za piłką, jakby strzelenie gola było jedyną szansą na przeżycie. Jak na razie chłopacy wygrywali 2:1. Muszę jednak przyznać, że skład dziewczyn nie jest wcale taki słaby. W dwudziestej minucie kiwałam się z Niallem. Ktoś podbiegł od tyłu i podciął nas odbierając przy tym piłkę. Wywróciłam się na Nialla przygwożdżając go tym samym do ziemi. On zamiast wrócić do gry, trzymając mnie za plecy, pocałował mnie. Odsunęłam się od niego na tyle, na ile mi pozwalał. W tym momencie chłopacy strzelili kolejnego gola. Niall zaczął się śmiać.

- Jeszcze wygramy – Powiedziałam uśmiechając się i korzystając z jego nieuwagi wyrwałam mu się i pobiegłam do piłki.

Graliśmy do popołudnia kiedy większość ludzi rozeszła się do domów. Ja zostałam z Niallem, Kate i Alekiem. Nie chciało nam się wracać do domu, ale byliśmy głodni. Zamówiliśmy pizzę. Dostawca miał nieco zdziwioną minę gdy dojechał na miejsce zamówienia. Na dworze byliśmy do późnego wieczora. Następnego dnia mieliśmy iść do szkoły.

________________________________

Nudny rozdział, ale następny może dodam jutro. 

Dziękuję za wierne komentowanie (;