Rozdział 12

~ styczeń 2010~

W szkole nic ciekawego się nie dzieje. Przez większość czasu siedziałam z Niallem u niego w domu, rzadko u mnie, i ćwiczyliśmy jego piosenkę na casting do x factora.

W końcu nadszedł ten dzień. Nigdy nie widziałam Nialla aż tak zestresowanego. Na casting jechałam ja, mama chłopaka i jego brat Greg. Gdy się spotkaliśmy u niego w domu, Maura poprosiła mnie żebym zaniosła mu śniadanie do pokoju, bo pomimo jej wielokrotnych próśb nie chciał go tknąć. Oczy wyszły mi na wierzch gdy to powiedziała. Nie miałam pojęcia jak przekonać chłopaka do jedzenia, gdyż on zawsze rzucał się pierwszy na posiłek. Wzięłam tacę z kuchni i podeszłam pod drzwi pokoju Nialla. Usłyszałam jak chodzi po pokoju i śpiewa pod nosem swoją piosenkę. Lekko zapukałam i nacisnęłam klamkę. Drzwi się uchyliły. Chłopak stał akurat przy oknie, a na dźwięk mojego wejścia odwrócił się.

- Hej – Postawiłam tace na biurku i podeszłam do chłopaka. Z niepewnym uśmiechem przytuliłam się do niego.

- Boże, nie masz pojęcia jak się denerwuję – Wyszeptał mi do ucha.

- Pewnie nie, ale musisz coś zjeść, bo będzie jeszcze gorzej jak pójdziesz tam na pustym żołądku.

- Ale ja nie mogę nic przełknąć. Boże, wszystko spieprzę – W jego oczach było przerażenie. Złapałam jego twarz w obie dłonie, tak żeby patrzył prosto na mnie.

- Nic nie spieprzysz. Wierzę w ciebie. Twoja mama też w ciebie wierzy. Wszyscy są z tobą. Będzie dobrze. Po prostu wyjdziesz tam i pokażesz, że jesteś niesamowity. Pokochają cię. Ale na pewno pokochają cię bardziej jak coś zjesz – Ostatnie zdanie powiedziałam prawie się śmiejąc. Kto by pomyślał, że to Nialla trzeba będzie namawiać do jedzenia. Pocałowałam go lekko w usta.

***

Pół godziny później siedzieliśmy już w samochodzie jadąc w stronę Dublina. Na miejscu byliśmy chwilę przed rozpoczęciem castingów. Trzymałam Nialla za rękę. Chłopak był naprawdę przerażony. Gdy zobaczył ilość ludzi biorących udział w konkurencji wyszeptał pod nosem ‘nie ma szans, że się dostanę’. Poszliśmy odebrać numerek i pozostało nam tylko czekanie na kolej Nialla. Chłopak miał słuchawki w uszach i odtwarzał w kółko utwór, który miał zaśpiewać. Objęłam go w pasie, a on trzymał rękę na moim ramieniu. Tak przytuleni siedzieliśmy na krzesłach. Maura z bratem chłopaka, Gregiem, siedzieli na przeciwko nas. Trochę rozmawialiśmy ale nie dużo. W końcu wywołali Nialla. Zerwał się jak oparzony. Na szczęście zdążyłam złapać go za rękę i zatrzymać na chwilę. Razem poszliśmy pod scenę. Tam szybko powtórzyłam to co powiedziałam mu w domu. Zdążyłam jeszcze go pocałować, a potem Niall wszedł na scenę. W tym momencie zamieniliśmy się rolami. To on był wyluzowany, a mi ręce trzęsły się z nerwów. Gdy zabrzmiały pierwsze takty ‘So sick’ Ne-yo mój puls przyspieszył kilkakrotnie. Trzymałam kciuki za mojego chłopaka aż do końca głosowania. Gdy okazało się, że przeszedł dalej podskoczyłam z radości, a po policzkach popłynęły mi łzy szczęścia. Niall chwilę później dobiegł do nas i mocno uściskał każdego. Mnie trzymał w ramionach najdłużej i jeszcze sprezentował mi soczystego buziaka w usta.

Trzymając się za ręce wyszliśmy z budynku, w którym odbywały się castingi i poszliśmy w stronę samochodu.

***

Wróciliśmy do domu Nialla gdzie czekała na nas moja mama. Nie miałam pojęcia jak dostała się do środka ale nie przejęłam sie tym bo po raz pierwszy od dłuższego czasu ucieszyłam sie na jej widok. W salonie na stole czekała na nas przygotowana kolacja. W miłej atmosferze zjedliśmy zapiekanki opowiadając wrażenia z castingów. Po posiłku poszłam z chłopakiem do jego pokoju. Usadowiłam sie na łóżku, a Niall włączył film. Jak sie później okazało było to „500 dni miłości”. Chłopak usiadł obok mnie i objął mnie ramieniem. Przytuliłam sie do niego i tak oglądaliśmy film. Buzie nam się nie zamykały. Podziwiam Nialla za to, że pomimo tego, że przez cały dzień sie stresował teraz ciągle gadał. Lubię go słuchać. Może większość jego wypowiedzi jest bez sensu ale jest w nich cos wyjątkowego. Takiego w stylu Nialla. Rozmawialiśmy do 12 o której do pokoju zapukała moja mama. Powiedziała że wraca do domu, ale ja jeśli chcę to mogę zostać na noc. Bez wahania się zgodziłam. To było coś zupełnie nie w jej stylu. Co się z nią działo przez ten dzień?

Wyjęłam z szafy Nialla jakąś koszulkę. Nie robiło to na nim zbytniej uwagi, bo już się przyzwyczaił, że grzebię w jego rzeczach. Skierowałam się w stronę łazienki. W domu była zupełna cisza. Wszyscy chyba już spali. Cicho zamknęłam za sobą drzwi pomieszczenia i podeszłam do umywalki. Spojrzałam w lustro. Przestraszyłam się widokiem, który zobaczyłam. Włosy związałam w kok. Umyłam zęby i twarz, po czym weszłam pod prysznic wcześniej się rozbierając. Rozpuściłam włosy, które później umyłam. Kąpiel nie zajęła mi więcej niż 15 minut. Przebrałam się koszulkę chłopaka, i swoją bieliznę. Wróciłam do pokoju. Chłopak poderwał się z łóżka i szybko pognał do łazienki wziąć prysznic. Wrócił nie więcej niż 10 minut później. Z chytrym uśmieszkiem podszedł do mnie i położył się obok mnie. Objął mnie ramieniem, tak że leżałam plecami do niego. Ręką jeździł po mojej ręce przyprawiając mnie przy tym o dreszcze. Nie powiem, podobało mi się to, ale nie mogłam się skupić na niczym innym niż jego dotyk. Odwróciłam się do niego przodem i ładnie poprosiłam żeby przestał.

- Ale w czym ci to przeszkadza? – Uśmiech jak zwykle nie schodził z jego ślicznej buźki.

- Spać. Już późno – Wymamrotałam i złożyłam lekki pocałunek na jego idealnych ustach. Ten odwzajemnił go odrobinę zbyt namiętnie, przewracając mnie tym samym na plecy. Pisnęłam chyba trochę głośniej niż powinnam. Niall znajdując się nade mną położył mi swój palec na moich ustach dając mi znak, że powinnam być ciszej. Chwilę później chłopak znowu położył swoje wargi na moich. Zdziwiło mnie, że pomimo wydarzeń z dzisiejszego dnia Niall ma nadal w sobie tyle energii. Ręce chłopaka powędrowały pod moją koszulkę. Puls przyspieszył mi kilkakrotnie. Nie byłam jeszcze na to gotowa. Zdjęłam z siebie jego ręce, dokończyłam pocałunek i odsunęłam się do chłopaka, odwracając się do niego plecami. Niall objął mnie tak samo jak poprzednio gładząc moją rękę.

- Hej, przepraszam. Nie powinienem – Odwróciłam głowę w jego stronę.

- To ja przepraszam. Po prostu… - Po głębokim wdechu szybko wyrzuciłam z siebie – Nie jestem jeszcze gotowa. Może kiedyś, ale nie teraz. Nie dzisiaj. Przepraszam – Odwróciłam się z powrotem w stronę okna. Zamknęłam oczy żeby powstrzymać łzy. Czemu płaczę? Co się ze mną, kurde, dzieje. Nie zrobiłam nic złego, prawda? Ale czuję się, jakbym zraniła Nialla. Dziewczyno, ogarnij się! I przestań gadać sama do siebie.

Niall nie przestawał gładzić mnie po ręce. Tym razem mnie to uspokoiło. Po chwili zasnęłam.

___________________________________

Nie ma pojęcia jak działa ten cały system w x factorze i nie jestem pewna dokładnej daty castingu Nialla dlatego przepraszam za jakiekolwiek błędy w tym rozdziale : /

***

Dziękuję za 1670 wyświetleń i zwiększającą sie liczbę komentarzy pod postami :D 

To serio motywuje : 3