Rozdział 15

~ 3 kwiecień 2010~

- Będę tęsknić – Niall powtórzył to po raz kolejny od ponad miesiąca. Tym razem to ostatni raz gdy słyszę jego głos.

- Niall, jedziesz spełniać swoje marzenia. Mną się nie przejmuj. Tylko nie zapomnij.

- Jedno marzenie stoi przede mną. I o nim nie da się zapomnieć. Kocham cię. I nie wierzę, że to mówię, ale mam nadzieję, że zobaczymy się po wakacjach? Albo nie, przyjedziesz mnie odwiedzić i będziesz siedziała ze mną w Londynie i będziesz patrzeć, jak twój chłopak staje się gwiazdą – Uśmiechnął się.

- Tak, tak. Ale nie zapeszaj. I zadzwoń jak będziesz miał wolne – Łza poleciała mi po policzku. Niall też miał szklane oczy.

- Kocham cię – Ujął moją twarz w dłonie i powoli zbliżył do siebie. Czułam jego oddech na sobie. Po chwili nasze usta się złączyły. Zaczął od delikatnych pocałunków. Jedną ręką trzymał mnie w pasie, a drugą błądził po plecach. Jego usta błądziły po moich. Czułam się jak w niebie. Nie chciałam kończyć tego pocałunku, ale wszystko co dobre ma swój koniec. Tak było tym razem. Po minucie, siedmiu czy dziesięciu, nie wiem, oderwaliśmy się od siebie. Nasze czoła nadal były złączone, a oczy wpatrywały się w siebie.

- Jesteś pewna, że nie chcesz mnie odwieść na lotnisko?

- Nie, naprawdę – Wolałam nie jechać z nim, bo po pierwsze na pewno będzie chciał się pożegnać z rodziną, a po drugie nie chciałam żeby wszyscy ludzie na lotnisku widzieli jak się rozklejam. Teraz też kolejne łzy leciały mi po policzkach. Nienawidziłam tego. Nienawidzę płakać. Nie chcę żeby Niall mnie widział w takim stanie, więc nie chcę przedłużać tego pożegnania. Jeszcze raz całuję go w usta i oddalam się. Nie odwracam się, idę tyłem. Muszę się na niego napatrzeć dopóki stracę go z oczu na kilka miesięcy. On też się na mnie patrzy. Czuję z tej odległości jak jego niebieskie oczy mnie przeszywają. I podoba mi się to. Po raz pierwszy mam świadomość, że coś dla kogoś znaczę. Że ktoś będzie za mną tęsknił. Gdy już prawie tracę go z oczu odwracam się. Ale nagle słyszę jego głos.

- Amy! – Drze się na całą ulicę. Ze łzami w oczach odwracam się i widzę go stojącego na środku chodnika. Zaczynam się śmiać.

- Co, wariacie? – Odkrzykuję do niego.

- Kocham cię Amy Wilson! – Krzyknął na całą ulicę, a ja roześmiałam się jeszcze bardziej.

- Ja ciebie też Niall Horan! – Odkrzyknęłam do niego ale po chwili musiałam się odwrócić, bo wpadłam na jakiegoś faceta, który się na nas dziwnie patrzył.

Do domu wróciłam uśmiechając się i płacząc na zmianę. Nigdy nie miałam takich mieszanych uczuć. Weszłam do pokoju i włączyłam komputer. Zadzwoniłam na skypie do Kate. Nie odbierała, co w jej przypadku było dziwne. Zadzwoniłam do niej na komórkę. Też nic. Zaczęłam się o nią martwić. Zbiegłam na dół i poinformowałam mamę, że wychodzę. Wybiegłam z domu i poszłam prosto do przyjaciółki. Zapukałam do jej drzwi ale nikt nie otwierał. To już na pewno nie było normalne. Zadzwoniłam do Kate jeszcze raz. Gdy już miałam się rozłączać odebrała.

- Co chcesz? – Głos miała nieprzyjemny. Jakby płakała.

- No nareszcie, co się dzieje?

- Nic – Zobaczyłam jak w jej oknie porusza się firanka.

- Otwórz drzwi to pogadamy.

- Nie ma o czym.

- Jest. Otwórz, bo będę tu stać, aż twoja mama wróci i mnie wpuści – Kate się rozłączyła i już po chwili otwierała mi drzwi.

Weszłam do jej domu i od razu skierowałam się do pokoju. Na łóżku leżał laptop a obok niego tona chusteczek.

- A teraz mów co się stało – Odwróciłam się do niej i czekałam jakieś wyjaśnienia. Kate minęła mnie i usiadła na łóżku. Spojrzała na mnie wzrokiem zranionej osoby, a ja już domyślałam się o co chodzi.

- Alec, prawda? – Skinęła głową – Co on ci zrobił? – Kate popłakała się. Co za cham. Jak on mógł ją tak potraktować? Nie mam pojęcia co on jej dokładnie zrobił, ale mogę domyślać się najgorszego. Usiadłam obok dziewczyny. Przytuliłam ją, a ona wtuliła się we mnie i jeszcze więcej łez poleciało jej po policzkach. Siedziałyśmy tak kilkanaście minut. W końcu wstałam, zamknęłam jej laptopa i nic nie mówiąc zeszłam do kuchni. Kate patrzyła się na mnie nic nierozumiejącym wzrokiem.

Zrobiłam naleśniki i zawołałam przyjaciółkę, żeby zeszła na dół. Ta trochę jęczała ale zwlekła się do salonu. Usiadłyśmy na kanapie i jedząc oglądałyśmy jakąś komedię. Kate się trochę rozluźniła.

Jednak po napisach znowu posmutniała.

- Zdradził mnie – Prosto z mostu powiedziała mi o co chodzi.

- Wiesz z kim?

- Z tą Meggie – Jej imię prawie wypluła, a ja zaczęłam się krztusić. Spojrzała na mnie. Nie wiedziała o co mi chodzi.

- A to suka – Tylko tyle zdołałam powiedzieć.

Siedziałam u Kate do późnego wieczora. Głównie obgadywałyśmy Meggie. Powiedziałam jej o tym, że ona przywala się też do Nialla. Jak widać jej pierwsza ofiara wyjechała więc ona upolowała sobie Aleka. Kate od razu się humor poprawił jak mi się wygadała. Tęskniłam za tymi wieczorami tylko we dwie.

W domu byłam dopiero około 23. Na miejscu zdałam sobie sprawę, że nie miałam żadnych wiadomości od Nialla. Czy wylądował i czy dojechał na miejsce. Spojrzałam na telefon. Nadal nic. Pewnie jest zajęty czy coś. Ale żeby tak pierwszego dnia się nad nimi znęcali? Niemożliwe. Postanowiłam się tym dłużej nie zamartwiać więc poszłam do łazienki. Wzięłam długi prysznic.

Wróciłam do pokoju i już kładłam się spać, gdy wreszcie doczekałam się telefonu od niego. Mimo, że byłam śpiąca odebrałam.

- Hej, nie obudziłem? – Niall miał bardzo szczęśliwy głos. Uśmiechnęłam się. W tle słyszałam dziwne odgłosy.

- Nie. Dopiero wróciłam do domu. Mów co tam u ciebie? I co do cholery tam się dzieje? Nie powinniście iść spać, czy coś?

- No więc nie miałem czasu żeby dzwonić, bo po przylocie od razu nas zakwaterowali i zrobili zebranie. W ogóle mało czasu mamy dla siebie. Liam zamknij się! – Krzyknął do kolegi, który nie wiem co robił, ale zachowywał się dosyć głośno.

- A Liam to..?

- Liam to kolega z pokoju. Nawet spokojny, nie wiem co mu się teraz stało. I ma obsesję na punkcie Toy Story i Batmana. Ma takie fajne bokserki z Batmanem. No ale w każdym razie jutro mamy już mieć jakieś próby czy coś. A jedzenie jest tu beznadziejne. Naprawdę.. – Niall gadał tak jeszcze z pół godziny. Nawijał o tym jakich ludzi spotkał. A mówił to z taką pasją. Boże, jestem z niego taka dumna.

- A co u ciebie? Tęskniłaś?

- Wiesz nie miałam czasu. Twoja koleżanka – Zaakcentowałam słowo ‘koleżanka’ – Właśnie rozwaliła związek Kate i Aleca.

- A to suka.

- Dokładnie to samo powiedziałam.

- Hooran, kończ już – Usłyszałam błagania Liama.

- Leć już, bo kolega jest zazdrosny – Roześmiałam się.

- Doobra. To do jutra?

- Mhm, odezwij się jak będziesz miał czas. Kocham cię.

- Ja ciebie też. Papa.

- Liam idioto, nawet z dziewczyną nie mogę porozmawiać? – Usłyszałam jeszcze, zanim się rozłączyłam. Z uśmiechem na ustach położyłam się spać. 

___________________________________________

Dziękuję za komentowanie i nabijające sie wyświetlenia :3 Dziękuję jeszcze za to, że wczoraj wchodzę na blogspota i patrzę, a tam 3 obserwatorów więcej :D Kocham was ♥

Życzę Wam miłego dnia kobiet :3

I wstawiam gifa z którego się śmieję za każdym razem jak go widzę (;